Wat een kennismaking met mijn medeleerlingen van op de werkplekschool en de werkplekschool zelf natuurlijk.
Wij hadden de opdracht gekregen om op onze werkplekschool een toneel uit te voeren om onszelf voor te stellen. Ik was echt zenuwachtig, want meteen moest ik samenwerken met medeleerlingen die ik nog nooit gezien had, en dus niet kende. Maar daarvoor was onze coach er om ons te begeleiden.
Iedereen moest vertrekken vanuit hetzelfde boek, namelijk: 'Het land van de grote woordfabriek.' van Agnès De Lestrade.
Het verhaal gaat door in het land van de grote woordfabriek waar er niet veel gesproken wordt. Mensen moeten hun woorden kopen, maar de woorden zijn erg duur. Er dwarrelen af en toe woordjes door de lucht, die kan je dan vangen met een vlindernet. Florian heeft enkele woorden gevonden die hij bij houdt voor Siebelle. Florian wil graag tegen Siebelle zeggen 'Ik hou van je.', maar die woorden zijn voor Florian te duur. Maar Florian zal de woorden die hij gevonden heeft aan Siebelle voorstellen. Er is echter wel een probleem. De ouders van de jongen Oscar zijn heel rijk en kunnen alle woorden kopen die ze maar willen. Oscar schenkt dan vele dure woorden aan Siebelle. De moed zakt Florian in de schoenen.Hoe het boek afloopt dat vertel ik niet, want ik raad aan om zelf het boek te lezen, zodat je net als ik in de wereld van de grote woordfabriek bedolven raakt.
Dus vanuit dit verhaal moesten wij met een groepje van 6 een toneeltje uitvoeren. Dan was het brainstormen geblazen. In het begin verliep het niet zo vlot, maar na een poosje had iedereen schitterende ideeën en hadden we uiteindelijk een toneelstuk in elkaar gestoken.
Het toneelstuk dat wij in elkaar hebben gestoken lijkt niet meer op het verhaal vanuit het boek, maar wij hebben wel gewerkt rond de taal. In het boek moeten ze vooral communiceren met lichaamstaal omdat de woorden te duur zijn. Wij gaan in het toneelstuk communiceren met Nederlands en Jabbertalck (= allemaal onbestaande woorden/zinnen vooral gemaakt uit klinkers).
Het toneel begon met de verteller, die ooit eens een verhaal gehoord had over ruimtewezens. Zo begon het toneelstuk:
Er waren ruimtewezens die met hun ruimtebal aan het spelen waren op hun eigen planeet. Plots waren ze hun bal kwijt. Ze vonden hun ruimtebal nergens meer terug, dus vertrokken ze met hun ruimteschip naar de aarde om hun ruimtebal te zoeken. (Powerpoint slide + muziek).De ruimtewezens kwamen aan op aarde en zetten hun ruimteschippen zomaar op straat. Natuurlijk kwam er al snel een politieagent om hun boetes uit te delen. Maar de ruimtewezens verstonden de politieagent niet, want ze verstaan enkel jabbertalck. Na enkele boetes nam de politieagent de ruimtewezens mee naar de boerin, misschien weet zij wel wat ze zeggen. Maar de boerin wist ook niet wat te doen. Toen besloten ze om naar de wijze oma te gaan. Oma was zoals altijd veel aan het praten, maar had na een poosje door dat de ruimtewezens iets zochten. Met zijn allen gingen ze naar het dorpsplein om iets te zoeken, maar wisten nog altijd niet wat ze zochten. We haalden verschillende voorwerpen tevoorschijn, maar het waren niet de juiste voorwerpen. Uiteindelijk vonden de ruimtewezens hun ruimtebal terug en waren heel gelukkig.
Het toneelstuk en het liedje waren een groot succes. De leerkrachten vonden het heel leuk en wij hebben er ook van genoten. Het was echt tof om de start van een schooljaar op zo'n manier te beginnen. Ik ben benieuwd wat voor leuks er nog allemaal zal volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten